Dag 10: agressieve herten en een zelfmoordpoging

Konnietsiewaah (ja mijn japans wordt niet beter dan dit ben ik bang)

Gisteren zijn we dus geheel volgens verwachting in Hiroshima aangekomen. Ons hotel vrij makkelijk gevonden en...onze koffers hadden het hotel ook gevonden. Hoera hoera. Die hadden we 2 dagen geleden vanuit Nagasaki naar hier verstuurd. Schijnt heel gebruikelijk te zijn hier en wel een stuk relaxter reizen als je je koffer niet mee hoeft te slepen.. Maar ja wij zijn dat zo niet gewend dus is het toch wel fijn als je je koffer weer terug hebt.
Daarna zijn we op stap gegaan in de stad. Het vredespark bezocht en het peace memorial museum. Net als in Nagasaki maakt het heel veel indruk om te zien en te lezen en de verhalen te horen van wat er toen met de mensen is gebeurd . Met name Daan was heel verontwaardigd over wat mensen elkaar aan hebben kunnen doen.
Zo zijn we nog wat verder door de stad gesjokt en toen samen besloten dat zo'n reisdag je toch niet in de koude kleren gaat zitten. En die kleren zijn verre van koud want het is hier momenteel zonnig en zo'n 34 graden.
Dus we zijn vroeg, rond half zeven, terug richting hotel gegaan.
We hebben gegeten in het restaurant bij het hotel. Interesante ervaring: je stopt geld in een soort automaat waar je met behulp van plaatjes je menu uitkiest, die automaat produceert een bonnetje, dat geef je aan een van de serveersters, die begeleid je naar je tafeltje en brengt daar binnen 10 minuten wat je besteld hebt. Is dat efficient of niet!!
Lekker vroeg gaan slapen en na een goede nachtrust ( op een klein intermezzo met een mug na) zijn we vandaag om 9 uur vertrokken naar het eiland Miyajima. Dit ligt op een half uurtje met de trein en daaarna 10 minuten met de veerboot van Hiroshima station.
Hier vindt je een aantal tempels en heiligdommen en de beroemde drijvende torii. Een torii is een typisch japanse toegangspoort en deze is rood en staat met zijn voetjes in het water. Tenminste als het hoog water is wat bij eb kun je er naartoe lopen.
Er is een ongerept woud en er zijn tamme herten. Wat dat inhoudt hebben we al heel snel ondekt. Direct van de ferry af zagen we de hertjes al zitten, liggen en lopen tussen de mensen. Bij het eerste stel bankjes in de schaduw van de bomen dachten wij even op het plattegrondje te kunnen kijken waar we als eerste heen wilden gaan. Echter Bambi dacht dat we zijn ontbijt kwamen serveren. Dat eindigde dus in een potje touwtrekken met een plattegrond. Ik heb gewonnen....minus 1 hap!
En dan is er nog de berg Misen. Deze heeft onbedoeld tot een zelfmoordpoging geleid. We dachten leuk uitzichtspunt op een berg, altijd goed...toch. Ropeway (kabelbaan) naar boven, kan niet mis. Daarna nog een wandelingetje tot het uitzichtspunt, no problemo.
Eh.. Yes problemo. Stijl omhoog met hellinkjes en trappen, 1 kilometer lang, 34 graden. We zijn onderweg minstens drie keer dood gegaan elkaar ervan beschuldigend het brein achter dit onzalige plan te zijn.
Op de terugweg hebben we onszelf dan ook verwend met ijs. Daan schaafijs met siroop en ik een broodje ijs. Ja dat is precies wat het woord zegt een broodje met ijs, kijk maar bij de foto's.
Na de reis terug naar het centrum van Hiroshima zijn we okonomiyaki gaan eten op een door de reisagent aanbevolen adres gaan eten. We hebben dit op weg naar het hotel gedaan dus waren eigenlijk wel een beetje vroeg met eten (ong 6 uur) dus was het nog erg rustig in het restaurant. Maar als we eerst naar het hotel waren gegaan, waren we na onze bijna dood ervaring van vanmiddag waarschijnlijk niet meer van de kamer af gekomen.
Van dat eten heb ik ook een foto gemaakt, en ook al ziet het er misschien niet zo uit, het was heerlijk.
Nu gaan we zometeen toch ook maar weer op een oor, want morgenochtend 9 uur vervolgen wij onze reis weer.
tot zover dan maar weer, hasta la pasta eh noedel.
nou ja wordt vervolgd..