Dag 8 & 9: Close Encounter

Ohayo gozaimasu minna-sama,
(Goedemorgen iedereen)
Na nog een lekkere badsessie gisterochtend zijn wij door de taxi terug gebracht naar het station van Aso. Hier hebben wij de trein gepakt richting Oita en vanaf daar de trein naar Usuki Sation. In Usuki zouden wij verblijven bij een Japanse familie. Deze zouden wij gaan ontmoeten op de parkeerplaats bij de toeristische trekpleister Usukisekibutsu (de stenen buddha's van Usuki) rond 17.00 uur. Het was rond 12.00 uur dat we aankwamen in Usuki, dus besloten we dat we nog even de toerist uit gingen hangen en wat bezienswaardigheden zouden gaan bezichtigen.
Zo hebben we de ruines van een oud japans kasteel bekeken en zijn we naar een echt, traditioneel, oud, samoerai huis gegaan.
Tegen de tijd dat we dit allemaal hadden gedaan was het hoog tijd dat mams haar dagelijkse portie koffie zou krijgen, dus hebben we een cafeetje opgezocht en hebben hier ijs-koffie (wat overal te krijgen is) gedronken en warabi-mochi gegeten. Bij warabi-mochi moet je je een soort jelly (gelei) voorstellen in een karamel-achtig sausje met wat poeder erbij dat de smaak van de saus versterkt. Klinkt niet echt aantrekkelijk, toch? Toch vond ik (danielle) het heel erg lekker, mams was er minder weg van.
Na nog wat bekeken te hebben (waaronder een drie verdiepingen hoge pagode), zijn we naar een supermarkt gegaan (omdat, hoe spijtig dan ook, we niet zo goed wisten of het eten in de smaak zou vallen). Toen we hier aan een moeder en dochter de weg vroegen naar de dichtstbijzijnde bushalte (voor de bus richting de Usukisekibutsu) boden ze aan om ons te brengen. Dit hoefden wij natuurlijk niet twee keer te horen en sprongen zowat in hun auto. Achteraf bleek dus dat de bussen amper reden en dat we echt geluk hebben gehad dat zij ons wilden brengen!
Dankzij deze vriendelijke mensen hebben wij nog de stenen buddahs kunnen bekijken voor dat 'Opa' (oji-sama) ons kwam ophalen. We hadden verwacht dat ze wel engels konden, maar dit was niet zo. Weer waren we dankbaar voor het feit dat ik een redelijk mondje japans spreek en het ook kan verstaan. Naast ons was er nog een gast. Een meisje uit Hong Kong die daar was voor haar studie. Zij sprak (redelijk) engels. Ook de schoondochter kon wel wat Engels. Dat was voor moeke wel wat chiller. Voor mij niet echt aangezien ik constant moest wisselen tussen Japans, Nederlands en Engels. Maar ja, het was wel heel gezellig.
Ook zijn we heel erg goed verzorgd door ons gastgezin. Het avondeten was heer-lijk en ook het ontbijt was helemaal toppie. We hebben zelfs japanse zoetigheidjes mee gekregen voor onderweg en nog een aantal cadeautjes gekregen van hun. Hun huis was een oude japanse boerderij. Ze hadden iets van 5 gebouwen en ook nog velden waar ze groenten groeiden (die ze 's avonds en 's ochtends in het eten hebben gebruikt natuurlijk).
Na een goede nachtrust en lekker eten heeft Oji-sama ons naar het station van Oita gebracht en ons op de trein gezet. We hebben het heel fijn gevonden bij hun thuis en hebben genoten van hun gastvrijheid.
Momenteel zitten we in de trein richting Kokura (om vanuit daar naar Hiroshima te gaan). Hier gaan we vast en zeker nog veel meer zien en beleven, dus we houden jullie op de hoogte
Xxx-iez van Daantje
En de groetjes van Mams (stiekem ook wel xxx-iez van mams hoor :) )