Dag 16 & 17 Kiso of eigenlijk Kis-no

Greetings all,
Stokje doorgegeven bij deze type estafette. We zijn met de inhaalslag bezig dus nu mijn bijdrage.
De tragedie van de Kisovallei die toch wel weer een happy end had. Er waren problemen met de treinverbinding in de Kiso vallei, dat was ons op voorhand al gemeld in de informatie map, door een aardverschuiving een maand eerder tgv zware regen. Er was ook een alternatief reisschema opgegeven, voor het geval de reparaties aan het spoor nog niet voltooid zouden zijn. Klinkt solide nietwaar? Helaas klopte er niet veel van dit alternatieve schema (ik had er op voorhand al twijfels over hoor) dus was het aan onze eigen vindingrijkheid om een oplossing te vinden. Dus informatie inwinnen bij het spoorwegpersoneel (no speako inglies., Het japans van Daan, mijn handen en voeten en getekende reisschema's maakten uiteindelijk duidelijk dat het doel van deze dag, nl het stadje Kiso fukushima bekijken en daarna doorreizen naar het stadje Tsumago om daar te overnachten in een minshuku (herberg), niet haalbaar was. Sterker nog rechtstreeks naar Tsumago was nog even een klusje. In plaats van 1 trein en een stukje van 10 minuten met de bus werd het een uur in een boemeltreintje gevolgd door een uur wachten en daarna een busrit van een half uur. Weer anderhalf uur wachten en dan nog een busrit van een klein half uur. Om half 4 's middags waren we dus op de plaats van bestemming. Spijtig dat we Kiso over hebben moeten slaan, maar trots op onszelf dat we toch de eindbestemming voor die dag hebben gehaald. Na een klein wandelingetje door het stadje hebben we ons om 6 uur laten verwennen met een diner in de minshuku. Dit was een lekker maal met als hoogtepunt toch wel de sprinkhanen. Ja we hebben ze allebei geprobeert en ontdekt dat ze best smakelijk zijn, alleen die pootjes tussen je tanden...
Er waren trouwens nog twee nederlandse reisgezelschappen in dezelfde minshuku te logeren, de ene 3 personen, de andere 4, dus een huis vol nederlanders. Met de ene club wat japanse ervaringen uitgewisseld, en die wisten ons ook te vertellen dat de volgende dag de treinen weer normaal zouden gaan rijden.
Wij zijn echter nog een dag en een nacht op dezelfde plaats gebleven. Het stadje is heel leuk, oud en autenthiek, maar ook 600 meter lang dus niet genoeg om je er een dag te vermaken. We zijn daarom gaan wandelen van Magome naar Tsumago. Nou ja, easy stijl dan wel. Met de bus naar boven, op de Magome Pas uitgestapt en daarna bergafwaards naar Tsumago terug gelopen. Eeen alleraardigst stukkie lopen (en chill holletje af) met onderweg een tweetal watervallen en een free restroom. Dit laatste houdt in dat je ergens onderweg een huisje tegenkomt met een hele aardige japanse meneer. Die je dan uitnodigt om te komen zitten, binnen uit de zon. Je dan een potje thee brengt en een schaal met snoepjes. En daarna ook nog een schaaltje met geschilde en gesneden komkommertjes en tomaatjes die in het bergstroompje hebben liggen koelen. En voor dit alles wil hij niets, behalve dan misschien een krabbeltje in het gastenboek dat hij heeft liggen.
Zo leuk!! Je wandelt er over bosrijke hellingen waar ook dieren voorkomen natuurlijk. Er wordt gewaarschuwd voor beren waarvoor je dan een bel mee moet nemen om ze weg te jagen???? Nou ja ik heb met mijn camera in de aanslag gelopen, geen beer gezien. Wel palen met die bellen eraan, dus daar maar flink mee geklingeld voor de zekerheid.
Hier waren de ochtend wel zoet mee. De middag hebben we nog wat in het dorp rondgekeken, soba noedels gegeten en een beetje siesta gehouden. Eind van de middag uitgebreid gebadderd en om zes uur weer van het minshuku menu genoten (geen sprinkhanen vandaag)
De volgende dag vroeg opgestaan, op ons verzoek vroeg ontbeten, en om 7.44 uur in de bus naar het treinstation. Daar om 8.01 uur vertrokken met de trein naar Matsumoto. Waar we dan ook om even na 9 uur ook aangekomen zijn. We hadden allebei het gevoel weer terug te zijn aangekomen in deze eeuw en de bewoonde wereld. We hebben dit ook onmiddelijk gevierd bij de Starbucks met een lekkere bak koffie. Na een korte stop bij het hotel om een rugzakje te droppen zijn we het kasteel gaan bezichtigen. Hierbij werden we vergezeld door een gratis engelstalige gids die van alles over het kasteel heeft verteld en uitgelegd, heel prettig. De middag hebben we nog wat bij de winkeltjes rondgekeken. En om half 3 zijn we in gaan checken in het hotel.
En jawel, feest, daar stonden onze koffers al op ons te wachten in onze hotelkamer samen met de rugzak. Lekker rustig aan gedaan, weer even contact met het thuisfront gehad na drie dagen radiostilte, en een hapje gegeten.
Nu wordt het tijd om te gaan slapen want morgen om 9.14 moeten we in de trein naar Tokyo zitten.
Dus adios maar weer...
Ellen