Dag 11 - Naar Hilo en terug
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle en Ellen
09 Juni 2016 | Verenigde Staten, Kailua-Kona
Aloha. Het woord van vandaag is nene.
Vanochtend bij het wakker worden een leuke ontdekking gedaan. Toen ik met mijn kopje koffie op het balkon zat in alle vroegte keek ik natuurlijk over de baai uit. Daar zag ik al mensen snorkelen. Toen ik nog eens goed keek begreep ik waarom. Er zwemmen hier namelijk heel veel dolfijnen in de baai. En daar zwemmen die mensen dan lekker tussen. Fantastisch om te zien zo net uit je bedje. En bijkomend voordeel, voor Daan ook een reden om uit bed te komen.
We logeren on het plaatsje Kailua-Kona, kortweg Kona, ongeveer 7 mijl van het vliegveld (merk je niks van) aan de west kust van het eiland. Vandaag hebben we besloten om met de auto via de noordelijke kust naar Hilo dat aan de oost kust is gelegen te rijden. Voor vertrek hebben we proviand ingeslagen en in een geïmproviseerde koelbox in de auto gedaan. We hebben namelijk bij de supermarkt een zak ijsklontjes gekocht en die in de prullenbak uit de badkamer gedaan en achterin de auto gezet. Heel ingenieus, en het werkt. Want 's avond bij terugkomst was het ijs nog niet helemaal gesmolten. We hebben ook snorkelspullen gehuurd voor de dag.
Het was een hele leuke trip. We hebben door maanlandschappen gereden en gesnorkeld (en heel veel vissen gezien, zelfs de humuhumunukunukuapua'a) aan de westkant. En door tropische wouden gereden en gewandeld en watervallen gezien aan de oostkant.
Hilo zelf vonden we niet zo interessant. En aangezien er toen net een regenbuitje was hebben we niet eens de moeite genomen om uit te stappen.
Voor de terugreis hebben we de route dwars over het eiland gekozen. De saddle road. Die zo heet omdat hij tussen twee hoge, oude vulkaankraters door gaat, Mauna Kea en Mauna Loa. Flink de hoogte in dus en om de een of andere reden wilde de navigatie ons daar niet hebben. Maar wij hebben het gewonnen hoor en het was de moeite waard. Een mooie route. Alleen kwamen we constant bordjestegen die ons waarschuuwde voor overstekende nene. Dit blijken hawaiaanse ganzen te zijn die nogal eens voor een auto springen.
Na deze lange dag hebben we eten ophaald en lekker bijop de kamer opgepeuzeld. Kip met rijst en salade hawaiaanse stijl voor Daan. En shrimp met rijst en salade hawaiaanse stijl voor Ellen. Lekker voor de tv voetjes omhoog en even helemaal niks meer. Moe maar voldaan.
Vanochtend bij het wakker worden een leuke ontdekking gedaan. Toen ik met mijn kopje koffie op het balkon zat in alle vroegte keek ik natuurlijk over de baai uit. Daar zag ik al mensen snorkelen. Toen ik nog eens goed keek begreep ik waarom. Er zwemmen hier namelijk heel veel dolfijnen in de baai. En daar zwemmen die mensen dan lekker tussen. Fantastisch om te zien zo net uit je bedje. En bijkomend voordeel, voor Daan ook een reden om uit bed te komen.
We logeren on het plaatsje Kailua-Kona, kortweg Kona, ongeveer 7 mijl van het vliegveld (merk je niks van) aan de west kust van het eiland. Vandaag hebben we besloten om met de auto via de noordelijke kust naar Hilo dat aan de oost kust is gelegen te rijden. Voor vertrek hebben we proviand ingeslagen en in een geïmproviseerde koelbox in de auto gedaan. We hebben namelijk bij de supermarkt een zak ijsklontjes gekocht en die in de prullenbak uit de badkamer gedaan en achterin de auto gezet. Heel ingenieus, en het werkt. Want 's avond bij terugkomst was het ijs nog niet helemaal gesmolten. We hebben ook snorkelspullen gehuurd voor de dag.
Het was een hele leuke trip. We hebben door maanlandschappen gereden en gesnorkeld (en heel veel vissen gezien, zelfs de humuhumunukunukuapua'a) aan de westkant. En door tropische wouden gereden en gewandeld en watervallen gezien aan de oostkant.
Hilo zelf vonden we niet zo interessant. En aangezien er toen net een regenbuitje was hebben we niet eens de moeite genomen om uit te stappen.
Voor de terugreis hebben we de route dwars over het eiland gekozen. De saddle road. Die zo heet omdat hij tussen twee hoge, oude vulkaankraters door gaat, Mauna Kea en Mauna Loa. Flink de hoogte in dus en om de een of andere reden wilde de navigatie ons daar niet hebben. Maar wij hebben het gewonnen hoor en het was de moeite waard. Een mooie route. Alleen kwamen we constant bordjestegen die ons waarschuuwde voor overstekende nene. Dit blijken hawaiaanse ganzen te zijn die nogal eens voor een auto springen.
Na deze lange dag hebben we eten ophaald en lekker bijop de kamer opgepeuzeld. Kip met rijst en salade hawaiaanse stijl voor Daan. En shrimp met rijst en salade hawaiaanse stijl voor Ellen. Lekker voor de tv voetjes omhoog en even helemaal niks meer. Moe maar voldaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
